List #2628
[Ioannes DANTISCUS] do [Stanisław HOZJUSZ (HOSIUS)]Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1543-01-29
Regest polski:
Dantyszek wyprawił od siebie posła królewskiego Krzysztofa Konarskiego zgodnie z wolą biskupa płockiego [Samuela Maciejowskiego]. Dał posłowi wałacha otrzymanego od adresata oraz listy do rady miejskiej i przyjaciół w Gdańsku, aby mógł uzyskać postaw sukna lundzkiego i 50 grzywien.
Dantyszek zapewnia, że nie zwątpi w prawość adresata, niezależnie od tego, co oznajmi syndyk [Konrad Lagus], który złożył radzie miasta Gdańska oraz pozwanym [Tiedemannowi Giesemu mł. i Barthelowi Brandtowi] znaczące obietnice. Sam uczynił wszystko, co mógł i co należało do jego obowiązków wobec religii i króla, kierując się wiernością, a nie osobistymi skłonnościami. Mimo to z niepokojem oczekuje, jakie stanowisko zajmie dwór. Prosi o wiadomość zarówno w tej sprawie, jak i w sprawie reakcji na odpowiedź rady [Prus Królewskich] z ostatniego sejmu [Prus Królewskich]. Zakłada, że adresat otrzymał już zeznania świadków przekazane przez posłańca, który wyruszył 9 stycznia.
Mikołaj Loka poprzedniego dnia objął w posiadanie kanonię warmińską, mimo przeszkód stawianych przez przeciwników. Dantyszek przezwyciężył je, wysyłając do kapituły administratora olsztyńskiego [Achatiusa Trencka]. W diecezji krąży pogłoska, że patroni proskrybowanego [Alexandra Scultetiego] oczerniają w Rzymie jego siostrzeńca [Kaspara Hannau]. Prosi adresata o wiadomości na ten temat, a także o kopię listu króla [Zygmunta I] do czterech kardynałów [Gian Pietro Carafy, Juana Álvareza y Alva de Toledo, Pietro Paolo Parisiego i Bartolomaeo Guidiccioniego]. Jeśli dowie się czegoś nowego, podyktuje kolejny list, gdy tylko jego posłaniec wróci z dworu. Przeprasza za uciążliwość częstych listów.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
| ||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarz Zwykły tekst Tekst + komentarz Tekst + aparat krytyczny
Venerabilis Domine, frater carissime.
Salutem et felicitatem.
Nobilem dominum Cr[is]tophorum Conarsky nuntium regium ad eum modum, ut voluit Reverendissim[us] dominus Plocensis a me dimisi, dedique illi equum canhterium, quem a Dominatione Vestra habui, litterasque ad magistratum et amicos Gedanu[m] eunti, ut stamen panni Lundensis et marcas 50 nostras ad reverendissimi domini Plocensis et meam commendationem assequi possit etc.
De animi Dominationis Vestrae integritate non est, quod dubitem, quicquid etiam syndicus attulerit, qui de se magistratui et citatis plurima prolixe pollicitus est. Ego, quod in me fuit quodque religioni et serenissimae maiestati regiae debui, praestiti. Ad id me certe nulla affectio, sed nuda induxit fides, quam ad hunc modum habens, exonerata non est, quod me angit, ut quodcumque etiam fieri aula voluerit, exspecto, tamen cum nuntio meo, quid ea in re sit actum et quomodo dominorum consiliariorum responsum hinc ex conventu novissimo placuerit, de his ut me Dominatio Vestra non gravate certiorem reddat, oro. Dicta testium Dominatio Vestra a nuntio meo, qui 9 huius hinc exivit, iam, ut reor, accepit.
Possessio domino Nicolao Locca superiori die apud ecclesiam data est, quam adversarii in capitulo praeposteris ac odiosis rationibus nixi suspenderant, eam suspensionem misso ad capitulum domino administratore Allensteinensi solvi, dataque est iam integra possessio. Commenti sunt fotores proscri[p]ti (quod hic apud ecclesiam iactatur) contra nepotem meum in Urbe nescio quod crimen falsi. De eo si quid Dominatio Vestra ac[ce]perit, significet, exemplumque regiarum litterarum ad quattuor illos cardinales ad me, quaeso, mittat. Si quid postea se obtulerit, quamprimum nuntius meus ex aula redierit iterum dictabo. Quodque illi toties tot scriptionibus molestus sim, patienter, quaes[o], ferat.
Forte se aliquando occasio accommodabit, qua Dominatio Vestra b[ene]volentiam et gratitudinem meam erga se pro tot susceptis laboribus non aulice, sed re ipsa agnoscet.
Quam felicissime valere cupio.
Datae ut supra.