Z listu adresata Dantyszek dowiedział się, że kanonik [Alexander Sculteti], którego niedawno rozgrzeszył, tkwi w dawnym błędzie. W związku z tym poleca adresatowi, by w jego imieniu wezwał do siebie Scultetiego i pod groźbą kar kanonicznych nakazał mu odesłanie od siebie konkubiny i wydalenie jej z podległego mu terytorium.

W postscriptum Dantyszek informuje, że nakazał kapitule [warmińskiej], by wydaliła konkubinę Scultetiego ze swojego terytorium. Pyta także, czy adresat otrzymał jego list wysłany 6 kwietnia; on sam otrzymał właśnie list adresata z 17 kwietnia.

Znaczące osoby, które skarżyły się na Dantyszka u adresata, prześladują Hansa Holstena. Wstydzi się, że jego pokorne wstawiennictwo nie odniosło żadnego skutku u rady [miasta Gdańska]. Podobnie będzie się wstydził podkanclerzy [Samuel Maciejowski].

Dantyszek przyjmuje na służbę Szweda, którego polecił mu adresat.

Pewne znaczące osoby, które starały się wpłynąć na niego i adresata, prześladują Hansa Holstena. Wstydzi się nieskutecznego poparcia, jakiego mu udzielił wobec rady [miasta Gdańska]. Podobnie będzie się wstydził podkanclerzy [Samuel Maciejowski].

Dantyszek przyjmuje na służbę Szweda, którego polecił mu adresat.